Seni çok iyi gördüm

Bazen fazla müsrifce yaşadığımı düşünüyorum hayatı. Geri dönmeyecek bir sürü güzel anın lezzetini damağıma tam yerleştiremediğimi düşünüyorum. O an geçip gittiğinde anlıyorum ancak bunu. Genelde dolunay zamanları yaşadığım gergin günlere acıyorum mesela. Gerçi elimde değil etkileniyorum, benim hiç bir suçum yok bu hususta ama , sanki kendi suçummuş gibi kızıyorum kendime. Bir dolunayı daha hafif sıyrıklarla atlattım çok şükür.

Mutluluk, damakta kalan çikolatanın son zerresi gibi bazen. Hiç bitmesin istediğimiz. Çikolatayı çok severim. Mutlu olmayı da seviyorum. Kim sevmez di mi ? Var sevmeyen tanıdıklarım. Kendilerini huzursuz etmek, sıkıntıya sokmak için ellerinden geleni yapıyorlar. Ve ne zaman ağızlarını açsalar," bende şans mı var, her şey kötü, hep kötü hep kötü" gibi kötü şeyler çıkıyor ağızlarından. İyi şeylerin bile kötü bir tarafını mutlaka buluyorlar. Uzak durmak gerek diyor uzmanlar bu tip insanlardan, sizi de kendi alanlarına çekebilirler. Oysa insanlara umut ve mutluluk verici sözler etmenin olumlu tarafı varken , neden umutsuzluk. (burada kendime mesaj veriyorum, bugün yine umuda ve güçlü olmaya, dualara çok çok ihtiyacım olan bir gün )

Yıllar önce bilgisayar programcılığı kursuna gitmiştim. Orada çay ocağı işleten bir amcamız vardı. Çok hoş sohbet, görmüş geçirmiş, bilgili bir insandı. Güzel sohbetler yapardık onunla. Bir sabah kursa gittiğimde "günaydın"laştıktan sonra bana " seni çok iyi gördüm " dedi. Şöyle bir kendimi dinledim o anda. Ve tavan yaptı iyi halim. O yıllarda bu cümle yaygın kullanımda değildi. O kadar doping oldu ki o söz bana, benim "baş köşe" sözüm oldu o günden sonra. Baş köşe özeldir biliyorsunuz. Sonra bir hasta yakınımıza gitmiştim, onu görür görmez " sizi çok iyi gördüm maşallah " dedim. Gözlerinin güldüğünü ben gördüm.  Benim için yeterli idi. Yalan ya da gerçek , bu sözü sık kullanırım.

Asıl bahsetmek istediğim şey geçenlerde yaşadığım doyumsuz mutluluktu. Lezzeti damağımda kaldı. Ve daima şükürle hatırlayacağım. Benim tatlı mı tatlı  bir yeğenim var. (aslında iki yeğenim var ) Bodrum'a tatile gitmişlerdi ailece. Bana oradan Bodrum sandaleti ve deri bir bileklik almış , annesi ile yollamış. Ruhumun bir yanında da bohem bir kadın yaşıyor. Aldığı her iki hediye de o bohem kadını mutluluktan uçurdu. Sarıldım ablama teşekkür ettim, sandaletlerimi giyip bilekliğimi takınca. Ve yüce rabbime de teşekkür ettim. Böyle güzel bir ailede yaşayıp , onlara sarılabildiğim ve mutluluğu tadabildiğim için. Hiç hediye almıyor muyum ?. Alıyorum elbette, hatta kendim, kendime de alıyorum sık sık. Onlara sarılmıyor muyum ? Ben zaten sarılmayı seven bir insanım , sık sık sarılıyorum , öpüyorum , e o zaman neydi beni bu derece mutlu eden.

Farkındalık. İşte o apayrı bir şey, başta da  dedim ya "Bazen fazla müsrifçe yaşadığımı düşünüyorum hayatı" o farkındalık anını yakaladığınız anda doluyor hayatın içi işte.
Hep mutlu , umutlu ve "FARKINDA" olarak yaşayın bu haftayı  ve gelecek haftaları.