Sevginin eşsiz gücü. Herkesin ihtiyacı olan güç. Daima hissetmeyi istediğimiz, çoğununda, azınında bize zarar verebildiği, dengede kalması gereken duygu. Kapsama alanı ve çeşitliliği çok geniş bir yelpaze. Aynı cins, ayrı cins, aile, arkadaş, komşu, canlı varlıklar vs, vbg ...Kimi saklı, kimi açık, kimi yasak, kimi ilk kez, kimi son kez....vs, vbg ..
Genelde sevdiğimiz kişilere çokta sık söylemediğimiz ,sevginin kalıplaşmış sözcüğü " seni seviyorum" .
İşte bu sözcük dün, onyüzmilyonbin kişi tarafından, çeşitli lisanlarda söylendi, yazıldı, çizildi.
Kimi çok içten gelerek söyledi, kimi konsepte uymak için söyledi, kimi söylemeye zorlandı, kimi söylemeye mecbur kaldı, kimi heyecanla söyledi, kimi zaten çok sık söylüyordu. Söylenişi ne şekilde olursa olsun, duyanı mutlu etti, duymayanı üzdü.
Kısacası dün hepimiz bir şekilde, bir doz mutluluk aldık. Sevildiğini bilmek insanı mutlu eden en iyi şeylerden biri . Fakat ne yazık ki, sevgililer günü adı altında sunulan bu şirin gün bittikten sonra, ihtiyacımız olan yeni dozu ne zaman alabileceğimiz belli değil. Birbirimize bu sözcüğü daha sık söylemeli miyiz ? Yoksa, " ben sadece içimden geldiği zaman söylerim " deyip, o içten gelmeleri mi beklememiz gerekecek ? Fazla söylersem şımarır deyip içimizde mi barındıracağız ? Şımartana kadar mı söyleyeceğiz ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
İki Kum Tanesi , zaman ayırıp okuduğunuz ve yorumda bulunduğunuz için teşekkür eder.