Aklımın hiç almadığı bir şeydir savaşlar, kötülükler. İnsanlar neyi paylaşamaz. Oysa bu dünyada herkese yer var. Ve öyle ki, hepimiz ölümlüyüz. Sultan Süleyman bile öldü malum. İnsan neden bir başkasına bile isteye kötülük yapar. Biraz karmaşığım bugün. Hiç bir suçum(uz) yokken kötülük gördüğüm(üz) günler bir bir gözümün önünden akıp gidiyor. Dünya bu kötülüklerden arınmış olsaydı hayat nasıl olurdu acaba? Sıkılır mıydık ? Kötülüklerden arınınca,hep aradığımız "mutluluk"la mı buluşurduk ve "o" sihrini yitirir miydi ?
Hayatım(ız)da kötü izleri olan bir kişi dünyayı terk ettiğinde bize kötü anılar bırakarak gidiyor. . Yanında (mal , mülk ) hiçbir şey götüremiyor. Oysa ki hep mal- mülk uğruna değil mi savaşlar , yapılan kötülükler. Ölümlü olduğumuzu unutuyoruz sık sık.
"Yapmayın, hayat çok kısa ve ölümlü. Bilerek, isteyerek kimseye kötülük yapmayın , bir işe yaramıyor " diyesim var bağıra çağıra.
Beatles dinlemek istiyorum bugün. Ruhuma bir tek o iyi gelecek sanırım.
 |
Ben de... :(
YanıtlaSil