Unuttuğumuz kışlar geri geldi. Donuyoruz sanırım. İçim hiç rahat değil. Dört başı mamur evimde hafiften ayaklarım üşüdüğünde, yüreğim donuyor. Sokakta yaşayanları düşünüyorum, evinde kısıtlı yakacağı olanları düşünüyorum, naylonlarla camlarını kapattıkları, terk edilmiş gecekonduda yaşayan komşularımı düşünüyorum, donuyorum. Dün arabamı temizlerken giydiğim süet botum su aldı, çoraplarım ıslandı,ayaklarım buz kesti. İçimden söylenmeye başlarken bir anda kendime geldim. Televizyonlarda gördüğüm , karda kışta terliklerle okula giden köy çocukları geldi aklıma. "Sus" dedim kendime. "sus". Ajitasyon değil yazı amacım, içimi döktüm yazıya sadece. Biliyorum bir çoğunuz benimle aynı duyguları yaşıyorsunuz. Hayatın her türlü yüzü var işte ne yazık ki. Elimizden geldiği kadar yardımlaşmaya çalışmak bize düşen görev. Bağış Yapmak İsterseniz Bir TIK lütfen
Çocuklar üşümesin, hep keyifle oynasın karda diyor içim. Bende oynamak istiyorum onlarla. Kar yağdığı gece apartmanımızın bahçesinde kar oynayan bir aile vardı. Bir süre onları izledim. Sonra bir baktım çocuk yattı karların üzerine , ellerini kollarını yukarı aşağı doğru, hızlıca ve ritmik bir şekilde açıp kapamaya başladı. Allah allah garip bir eğlence herhalde dedim. Yerden kalkınca bir de ne göreyim, yattığı yerde bir melek oluştu. Anladım ki kar modasından uzak kalmışım . Neyse ki, bilmemek değil öğrenmemek ayıp .
Dışarısı ne kadar soğuk olursa olsun, içimiz daima sevgi dolu kalsın. Pozitif düşünmeyi elden bırakmayalım. O zaman her şey hallolur. Olur di mi ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
İki Kum Tanesi , zaman ayırıp okuduğunuz ve yorumda bulunduğunuz için teşekkür eder.