Geçen haftalarda bir gün yakındaki bir markete gidiyordum alışverişe. Hava hafif yağmurlu idi ve yollarda su birikintileri vardı azda olsa . Hemen önümde bir bayan, elinden tuttuğu kız çocuğu ile ilerliyordu. Onlarda market sokağına saptılar . Çocuğun elinden tuttuğu kişi, kimdi bilmiyorum. Bakıcısı yada anne-baba annesi diye düşündüm. Kız çocukları bıcır bıcır konuşmayı çok sever malum. Bu da sürekli konuşarak ilerliyordu, neşe içinde. Minik bir su birikintisine gelince, durdu suyun içinde. Hafiften ayaklarını vurmaya başladığı anda ise yanındaki kişi sert bir sesle :
"Hayır yapma " dedi.
Kız çocuğu:
"Ama suyla oynamak istiyorum " diye söylendi.
Kocaman elleri ile minicik çocuğun ellerini tutan kadıncağız ise
"Suyla oynanmaz " deyip çekti götürdü " ama oynamak istiyorum" diye mırıldanan minik kızı.
O an üzüntüyle düşündüm. Ne olur ki oynasa ? Ayakları ıslanır, üstü kirlenir belki biraz. Onlarda eve gidince değiştirilip yıkanır, temizlenir olur biter. O çocuk, o duyguyu hayatında bir daha ne zaman yaşayacak yada yakalayacak. Büyüyünce suyla o zevkle ve o şekilde haşır neşir olabilecek mi ? vs, vbg gerisini siz tamamlayın işte. Büyüdünüz, biliyorsunuz.
"An" geçip gidiyor hayatla beraber. Çocuklarımıza ufak tefek şeyler için engel koymasak diyorum. Hatta kendimize de.
Çocukluğun en büyük hediye olduğunu nasıl unutuyoruz. Ne olur sanki çocukları çocukluklarına bıraksak. Tabii içimizdeki çocuğu da dışarıya çıkartsak ...
YanıtlaSilAynen Esracım. Psikolojinin hayatımıza çok geç dahil olması tüm bunlara sebep bence.
Silbenimle oynar mısın ne güzel şarkı yaaa :)
YanıtlaSilÇok severim bende :)
SilÖyle güzel yazmışsınız ki şimdi ne desem bilemedim. Biz büyüdükçe hayatın zorlukları bizi kısıtlıyor biz ise daha küçük yaşta olmalarına rağmen çocukları kısıtlıyoruz. Bu ne kısır bir döngü...
YanıtlaSilFarkındalık yaratan bu değerli paylaşımınız için çok teşekkür ederim. Saygılarımla. Vesselam...
Okuyup, yorum yazdığınız ve beğendiğiniz için mutlu oldum. Ben teşekkür ederim.
SilÇocukları geliştirecek olan, onlara hayatı öğretecek olan oyundur. Ne yazık ki, klasik dersler ile onları hayata hazırladığımız yanılgısından sıyrılamıyoruz.
YanıtlaSilKesinlikle, çok haklısınız.
SilCehalet bitmedikçe bu ve buna benzer üzücü manzaralara tanık olmaya devam edeceğiz. Kendi çocuğuna katkısı olmayan bir bireyin topluma katkısını geçtim, en azından zararı olmasa..
YanıtlaSilSelamlar,sevgiler..
Tembel ve vurdumduymaz olduk iyice. Her tür bilgi elimizin altında ve okumuyoruz ne yazık ki.
Silne kadar doğru bir daha çocuk olamıyoruz ki tadını çıkarmalarına yardımcı olmalıyız engel değil...sevgilerimle...
YanıtlaSilSevgiler. Keşke yapabilsek.
Sil