Benden şeyler

Kıskanç mıyım neyim diye sordum kendime.?

I ıh , dedi kendim, kıskanç değilsin ama özendin işte.

Yeğenime özendim. Sürekli Eymir gölüne gidip fotoğraflarını paylaşıyor. Gördükçe canım çekiyordu. Beni de götür dedim. Kırmadı. Bütün kızlar toplandık gittik. Kuziler, yeğenler, ablalar. Gençlerle gençleştik, gülüştük, güzel bir gün geçirdik. Öğlen gitmiş olsak da hava kapalı ve soğuktu. O soğukta yılmadık kat kat kat kat polarlara sarılıp göl kenarında oturduk.  Ben biraz keyfime düşkün olduğum için sandalyemin altına da bir polar yerleştirince hepsinin hedefi oldum. 

Cep telefonlarının fotoğraf makineleri olması ve internette paylaşım imkanı çok kolay olduğu için, diğer minik fotoğraf makinemi yanıma almamışım. Ama ekran biraz parladığı için ne çektiğimi fazla görmeden çektim. E malum gözler bozuk artık. O yüzden çektiğim fotolardan memnun kalmadım. Yine de paylaşacağım.

Hava soğuk Bırrr. Isınmak için bol çay. Garsonnn, çayları tazele lütfen. Ben bile iki bardak içtim.

Ah ah şu gördüğünüz manzarayı belki 50 kere çektim, yine doyamadım. İzlemeye hiç hiç doyamadım. Biz Ankara'lılar şu minicik gölle mutlu olabiliyoruz işte. Suya hasretimizi giderebiliyoruz. Ve göl o gün çok güzeldi .

Çalışkan kanocularımız . Durmadılar kürek çektiler. Biz de takibe aldık onları. Bir tanesi biraz tembeldi yalnız. O fazla sıkı sarılmıyordu küreklere. Di mi kızlar ?

Çok kalabalık değildi tabii ki o gün. Çünkü hafta ortası idi. Yine de; sofralarını kurmuş demlenen abiler, bisiklete binen gençler, balık tutan yalnız delikanlılar, şaraplarını açmış şezlonglarına yerleşmiş, tatlı bir sohbete dalmış sevgililer mevcuttu. 

Çektiğim fotoların içinde sevdiklerimden biri bu oldu. Camdan yansıma çok hoştu, bu kadarda olsa yakaladım. Ve fotoda gördüğünüz gibi sohbete dalmış hoş bir arkadaş grubu vardı.

Hava açtığında yürüyüşe başlamıştık. Boş yollarda yürürken, geçen arabaların 30 km hız sınırına uyuyor olması , "yaşasın hala aklı başında insanlar yaşıyor canım Ankara'm da" dememe sebep oldu. Yaşasınnn !!

Her ölümsüzleştirdiğim anla dualarda ettim. " Allah'ım sen burayı rantçılardan koru. Gelişmesin , bu doğal hali ile kalsın bu göl "diye adeta yalvardım. 

Ah canımmm vakvaklar, siz oranın neşesi en tatlı varlıklarısınız. Balık bol herhalde, verdiğim ekmekleri yemediler.

Mavi hep güzel. Hep favori rengim. Belki de balık burcu olmam sebebi ile suyu , suyun mavisini seviyorum.

Baharlar gelmiş. Çiçek çiçek açmış. Neymiş, hayat sevilince sevince güzelmiş. Sevmeyi sevenlere selam olsun. Kucak dolusu bahar çiçeği size. 

Güneş içimizi, ruhumuzu ısıttın . Bize enerji verdin yaşama sarılmak için. Umudu yaşatmak için. 

Ama sürekli uyuyorsunuz. Nerde köpek görsem uykuda. Bahar erken çarptı sizi galiba. Hoş o manzara da bende mayışırdım. Huzurdan galiba uyuşukluğunuz . 

Boz tepeler ve nazlı nazlı sessiz sakin salınan sandallar. Gözümün sevdikleri, gönlümü rahatlatanlar.

Bu yansıma suluboya çalışma isteği uyandırdı bende o anda. Fotoğrafladım sonra yaparım belki diye. 

Güzeldi, sevdiklerimle olunca çok daha güzeldi, keyifliydi. Hoşçakalın vakvak kardeşler. Yine geleceğim.

Ve kendimle özdeşleştirdiğim kahve fincanı. Bu güzel güne bir sade kahve eşliğindeki hoş muhabbetle, Orfoz restoranın sıcacık iç mekanında nokta koyduk. 

Eymir, hep böyle kal lütfen .. . .