Canım hiç bir şey yapmak istemiyor. Hayatın tadı tuzu yok bugünlerde. Yaptığım şeyleri de kendimi koyvermemek adına zoraki yapıyorum. Düşünmemeye çalışıyorum, sürekli film izliyorum. Benden önce bu deneyimi yaşamış olanların tavsiyelerini can kulağı ile dinliyorum. Zamanla geçecek ama yok olmayacak, hep bir yerlerde yanacak ve zaman zaman alevlenecek diyorlar. Ben de kendimi ve yüreğimin acısını zamana emanet ediyorum.Sudan çıkmış balık gibiyim. Boşluktayım. Çok tuhafım. Bu cümleler asla yaşadığım şeyin tarifi değil, tarif edemiyorum hiç bir şekilde. Zor bir şey, çok zor.
sevgili füsun;
YanıtlaSilkimseyle konuşmamaya çalış bu konuyu
bahsetme
için düşünsede kendini başka şeylere ver
düşünme
hayat o kadar kısa ki ve buda hayatın bir parçası
yaşanacak
acıycak yanacaksın patlasam yada buharlaşsam diyceksin
uçsam yok olsam deme
desende zamanı gelince hep yaşanacak
aynı duygularıda biz yaşatacağız unutma
ehhhhh hayat devam ediyor
oku onun için büyüklerin bu dünyadan göçenler için için ferahlar
bol yangınını söndürecek su iç
senin içini duygularını hissediyorum
sabret ve hayatın içindeki yerine devam et
mesela karşı komşuyu düşün onunda birilerini kaybettiğini
yada bak annen mesela oda büyüklerini kaybetmişti dimi
ama o ne yaptı hayatın içindeki yerine devam etti
neler derdi sana bana hep büyükannemin sözleri yol gösterrir
sen metanetli olmayı kendine göster önce
hayata devam
yazamaya paylaşmaya devam
wsevgiyle kucaklıyorum seni
me-ta-net
bak hayat çok kısa
en sevdiklerini yaşayarak
zamanı kaçırma hadiiiiiiiiiiiiiii
"yada bak annen mesela oda büyüklerini kaybetmişti dimi
Silama o ne yaptı hayatın içindeki yerine devam etti"
Ne kadar haklısın Füsuncum. Ne yazık ki hayat böyle bir şey galiba. Zamanı kaçırmamak konusunda da çok haklısın. Ben de seni sevgiyle kucaklıyorum.
hadi paylaş bizimle
Silbalkonunu
çiçeklerini
gezdiğin siteleri
ben zevkle takip ediyorum
tavsiyelerini dikkate alıyorum
allah dayanmak için güç versin.kendimi yerinize koymaya çalışsam da yaşamayan biri için anlamasının mümkün olmayacağı durumlardan biri.dediğim gibi,güç ve sabır dilerim size.
YanıtlaSilEbrucum amin, gerçekten sabır gerektiriyor.
SilFüsun'cum.. Ölüm Allah'ın emri yapacak bir şey yok. Ya biz önden gideceğiz kalanlar yokluğumuza katlanacak ya da onlar gidecek biz onlarsız yaşamaya alışacağız. Başka yolu yok..
YanıtlaSilYıpratma kendini, alışmaya çalış, bak bahar geliyor, çiçeklere, böceklere, o güzel bahçene, balkonuna at kendini, toprakla uğraş, unutmaya çalışma ama alış. Unutma ki hayat devam ediyor, acısıyla tatlısıyla zamanımızın dolmasını bekliyoruz hepimiz.
Çok sevdiğimiz biri öldüğünde kırk mum yanarmış yüreğimizde, kan ağlar, karalar bağlar, nasıl yaşarım diye düşünürmüşüz onsuz. Gün geçtikçe sönmeye başlarmış mumlar teket teker, ikinci gün otuz dokuz, üçüncü gün otuz sekiz, dördüncü gün otuz yedi derken birer birer sönermiş hepsi ta ki tek mum kalıncaya kadar. Ve o tek mum gözlerimizi kapadığımız vakte kadar yanmaya devam edermiş.. Rabbim sabır versin..
Bende her gün o mumlardan birini söndürmeye çalışıyorum işte Sudecim. Annem , baharda ölmek istemezdi, çok severdi çünkü baharı. Bu yıl onun yerine baharı dibine kadar yaşamak istiyorum,Allah'ın izniyle tabii.. Bahçe sezonunu açılır açılmaz toprakla içiçe olacağım söz.
SilBahar gözlü arkadaşım, öyle iyi gelecek ki toprakla, çiçekle, bitkiyle uğraşmak, anneciğin için de koklayacaksın havayı, suyu, çiçekleri.. Yaşadığımıza şükredip, dua etmekten başka ne geliyor ki elimizden, gani gani rahmet eylesin Rabbim..
Silbu duyguyu tadıcağaım hiç aklıma gelmemişti benim.Hala içimde yıllar geçse de aradan içimde sızısı yok değil.O zaman herkese anlatma,metanetli ol gibi sözcükleri içime atarak büyüttüğüm yalnızlıklar beni depresyona soktu.Ne yaptım biliyor musun,gittim kütüphanede çalıştım gönüllü.Hatırlıyordum hala hatırlıyorum.Unutmak istemedim ki...ama içime atmanın sevdiklerimden uzaklaşmanın,anlatmamamın büyük bir sancısı vardı.Sonra şöyle düşündüm,ben ölsem sevdiklerimi nasıl görmek isterdim,hayatlarından kopmamalarını,aksine daha çok sarılmalarını ve beni güzel hatırlamalarını,beni hatırladıkça beni izlediklerini görmek isterdim....Lou Marinoff'un Felsefe Terapisi adlı kitabı bu duruma bakış açımı değiştirmişti...
YanıtlaSilçok uzun yazdım yine ama bilindik şeylerden öte kendi yaşadığımdan bir örnek sundum..biliyorum herkes farklı yaşıyor acısını...Ama acılardan öğrendiğimiz doğru anlamlar hayatımızı ve çevremizi öyle etkiliyor ki...dilim varmadı sade bir başın sağolsun kelimesine...hata ettiysem bilmeden affet beni...yine geleceğim...Sevgiler Uşak'tan:)
"Sonra şöyle düşündüm,ben ölsem sevdiklerimi nasıl görmek isterdim,hayatlarından kopmamalarını,aksine daha çok sarılmalarını ve beni güzel hatırlamalarını,beni hatırladıkça beni izlediklerini görmek isterdim."
SilNe güzel anlatmışsın. Şimdi düşündüm de , annem de beni asla üzgün, mutsuz ve depresif görmeye dayanamazdı normal hayatta. Çünkü ben daima neşeli, şamatacı halimle evde morali yüksek tutan kişiydim. Ben dibe vurunca ev halkı da dibe vurur ve bu duruma çok üzülürdü. Bu yazdığın sık sık aklıma gelecek emin ol.
Ben içe atmaktan yana değilim,dışa vurmaktan yanayım.Tabii istiyorsam, istemediğim kısmı benim. İstediğim kadarı dostlarımın, arkadaşlarımın, yaşamı paylaştıklarımın. Çünkü çok kolay dışa vuran biriside değilim. Ama ağlamak istiyorsam salıyorum kendimi zaman, mekan, kişiye bakmaksızın.
Gönüllü çalışma fikrin çok cazip geldi. Bunu ciddi ciddi düşüneceğim. Kitabı da not aldım, en kısa zamanda alınacak.
"hata ettiysem bilmeden affet beni"
Bu satırları okumamış olayım :) İyi ki yazdın, iyi ki uzun yazdın, bana çok iyi geldin. Yine gel, hep gel, sevgiler.
yazdıklarımla bir nebze derin üzüntüne destek olabildimse ne mutlu bana,mutlu oldum...
Silyine geleceğim,hep geleceğim Füsun T.:)
Füsun hanım,
YanıtlaSilHer ne kadar benzemese de, eşini kaybeden değerli yazar Joyce Carol Oates'un "Dul Kadının Öyküsü" kitabını okuma fırsatı bulursanız, paylaşacağınız bir şeyler bulacağınıza eminim. Sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
Mehmet bey,şimdi kitabın içeriğine şöyle bir göz attım. Çok benzer bir durum söz konusu gerçekten. Fakat henüz o satırlarla yüzleşmeye hazır değilim sanırım. Daha çok etkileneceğimi düşünüyorum. Ben o dakikalardan kaçıyorum çünkü şimdilerde. Canım çok yanıyor o hastane anlarını düşününce. Fakat not alacağım ve ileri ki zamanlarda , kendimi hazır hissedince okuyacağım. Teşekkür ederim.
SilSevgili Füsun, üzüntünü ben de paylaşıyorum. Başınız sağolsun demekten başka elden bir şey gelmiyor. Hiç karşılaşmamış olsak da seninle , sımsıkı ellerini tutarken hissediyorum şu an kendimi. Sevgiyle...
YanıtlaSilEsracım, ellerini bende hissettim, çok teşekkür ederim.
SilAcılar bizi daha da pişiriyor bu bir gerçek ama tam şu anda bunun ayırdına varmak mümkün değil. Sadece zaman gerekiyor. Bu arada bedeniniz, ruhunuz sizi neye yönlendirirse onu dinleyin ilk etapta çünkü bu istekler içten gelen istekler. Film seyretmek, uyumak, mutfakta olmak, gezinmek, spor yapmak her neyse o an iyi gelen... ama bu da geçecek.. 1. dereceden iki yakınını kaybetmiş biri olarak ancak bunları söyleyebilirim.
YanıtlaSilÖlenlerimize rahmet diliyorum...
Sevgiler
Tesellilerden birisi de bu sanki sevgili Sezer,yaşayanların "bu da geçecek" demesi. Hepsinin mekanı cennet olsun.
SilHiç bir şey yapmamak, sizi hep meşgul edecektir.
YanıtlaSilHep bir şeyler yapacaksınız...yapmalısınız.
Ağlayabilirsiniz de...insani duygudur...ama,şunları tavsiye ederim.
Resim...çiçekler...fotoğraf...bahçeniz...gizli yeriniz...semt turlarınız, hatta şehir turları ve hatta il dışı ziyaretleri, bir sıcak kaplıca da bir iki gün, uzakta sevdiğiniz bir arkadaş ziyareti...
Kendinizi bırakmayın lütfen.
Artık siz, o ailenizi, kol, kanat altına alacak kişisiniz.
Aile sizi nasıl görmek istiyorsa öyle görünün.
Güçlü, sağlam...güleç, daima.
Sanırım daha çok resim yapacağım Tebriz. Kendimi bırakmamaya gayret ediyorum. Hep kol kanat gerdiğim gibi, yine yapmak durumundayım. Güçlü sağlam ve güleç olmam gerekiyor gerçekten. Olacak inşallah.
SilKim isterki en sevdiğini kaybetmeyi, ama acılarla baş etmeliyiz değil mi?
YanıtlaSilBiliyorum çok ama çok zor, allah sabrını versin..
Bol bol resim yap, kitap oku, film seyret,ankara büyülü kolları ile saracktır seni,..
Çünkü sen tebessümünnle çok güçlüsün ben inanıyorum buna, şehrine karanlık gelse de sen bi gülüver hadi..
Sevgiler..
Geçecek İlknurcum, zamanı gelince geçecek..Kocaman sevgiler benden de.
Sil