Pişmanlık , keşif ve lezzet

Geçmiş günlerin birinde soğan yahnisi yaptım. Arpacık soğan ve kuşbaşı etle yapılıyor bildiğiniz üzere. Onlarrrcaaa arpacık soğan soymak gerekiyor. E soğan soymak öyle kolay bir iş değil. Elleriniz kokar, gözyaşları sel olur akar, minnacık arpacık soğanlarla boğuşur durursunuz. Ben de soyma işlemine başladıktan bir süre sonra pişmanlığımla konuşmaya başladım. Evet pişman olmuştum bu yemeği yapmaya karar verdiğim için. Ne  vardı başka yemek yapsaydım ki. Bu çile ne zaman bitecek ki.
Off daha bir sürü soğan soymak gerek. Bu kadar yeter mi acaba. Hayır yetmez, biraz daha soymalıyım türünden içsel konuşmalar bazen dışa bile yansıdı. Önümde biriken soğan kokularının, gözümde oluşturduğu yaşları kağıt mendilimle silerken, "Ayyyhhhhh yeter yaw şimdi bayılcem"  türü sesler çıkartmaya başladım. Artık tabakta az bir soğan kalmıştı ki, tam o  sırada kendimce büyük keşfim gerçekleşti. Soğanı daha kolay soyduğumu fark ettim. Amanin, o da ne. Bu teknik nefis bi şey fakat ne yazık ki geç keşfettim. Onca soğanı soyduktan sonra kalan 8-10 adet. 
Olsun, bir daha soğanı her elime alışta işime yarayacaktı. Sevindim. Nasıl mı tekniğim ? Soğanı alıyorsun, üst kısmından başlıyorsun kesmeye , soğanın etrafında tam bir daire çiziyorsun. Sonra yanlarda kalan kabuklu kısımları tık bi sağdan, tık bi soldan alıveriyorsun. İşte soğan soyuldu. Şimdi anlamadınız siz biliyorum. Olsun , soğan soymanız gerektiğinde denerseniz anlarsınız beni. Anladık , neden anlamayacakmışız diyenlere selam olsun ...
Efendim sonra ne oldu. Tüm işlem bitti, yemek yapıldı, nefis bir soğan yahnisi oldu, afiyetle yendi. Bu yemeğin lezzeti bambaşkadır. Annem der ki; " senede en az bir kere yapılıp yenmeli, vücudu temizler, hastalıklara iyi gelir." . Ben onun yalancısıyım. Soğanı çok seven biri olarak bu yemeğe de bayılıyorum. Yapar yerseniz kulağım çınlar diye düşünüyorum.
 Fotoğraf yemek  pişmeden önce çekildi. Piştikten sonrasının görüntüsü alınamadı.