Uyandığında ilk işi saate bakmaktı. Hep, bir geç kalmışlık hali vardı çünkü. İşe geç kalırdı genelde. Özelde de geç kalırdı. Ehliyet almakta çok geç kalmıştı mesela. Bu yaştan sonra kolay değildi ki öğrenmek. Kitap okumaya başlamakta geç kalmıştı. Kırkına kadar geçen kitapsız günlerine üzülürdü hep. Sigarayı bıraktığında, inşallah geç kalmış olmam diyordu. Öksürüyordu çünkü sürekli ve kesik kesik.
Bu sabah da saate bakmıştı uyanır uyanmaz. Dokuzu yirmibeş geçiyordu. Artık bir işi olmadığı için, yorganın altına daha bir sokuldu, daha bir sarıldı yastığına. Hani hep siner ya o koku yastığa, yastığı kokladı . Kokmuyordu. Sevdalara da geç kalmıştı.
Füsun T. 02, 11 , 2011 Ankara
O geç kalmışlar yok mu. Bugün olmadı, yarın. Yarın; bugün de olmadı yarın. İş yoğundu yarın....
YanıtlaSilBence yarın ! :))
YanıtlaSil