Kış depresyonu

Kış depresyonundayım. Son derece isteksiz, huzursuz, hüzünlü, mutsuz bir halde dolanıyorum ortalıkta. Biliyorum bunu yaşayan bir ben değilim. Bir çok kadın bu durumda. Erkekler her zaman olduğu gibi bu konuda da şanslı. Kış depresyonu daha çok kadınları etkiliyormuş. Ben pek hastalık olarak adlandırmıyordum ama bu bir hastalıkmış. Hastaymışım meğer ben. Şaka bir yana kış depresyonu hastalık olarak geçiyor kayıtlarda. Depresyon bir hastalık tamam da, ben bu kış depresyonunu hastalıktan görmüyordum.

"Depresyon, sürekli karamsarlık, durgunluk, isteksizlik, uyku ve yemek yeme düzeninin bozulması, kendine dikkat etmeme, temizliğine önem vermeme, toplumdan uzaklaşma şeklinde seyreder."  Hemen hemen hepsi mevcut bugünlerde bende.

Kış depresyonunun ana sebebi , yeteri kadar güneş ışığı alamamakmış. Bu da  seratonin yerine melatonin salgılamaya sebep oluyormuş. Melatonin de uyuşukluk ve iştah artımı yapıyormuş. Bir söyleme göre çikolata vücutta seratonin salgısını artırıyor. Depresyondaki hastaların çikolataya yöneldiği görülüyormuş. Kesinlikle doğru. Gidip gelip çikolata yiyorum bu günlerde. Tedavi için öneri, güneş ışığından mümkün olduğunca fazla faydalanmak ve spor yapmak diyor uzmanlar. Oysa ben dışarı çıkmak bile istemiyorum. Evdeki lambaların adetini artırıp,  güneş ışığı seviyesine çıkarmak lazım. Bir başka kış depresyonumda bir araştırma yapmış ve tane kimyondan yapılan demleme çayın depresyona iyi geldiğini okumuştum. İçiyorum , fena da gelmiyor aslında. Sakinleştirici etkisi yapıyor sanki.

İçimdeki Polyanna olmasa işim zor aslında. İyi ki var da ara ara bana sesleniyor. "Heyyy, dur bakalım , iyi şeylerde var hayatta" diye. O öyle söyleyince ben de iyi şeyler aramaya başlıyorum. Neyse ki bu kış depresyonunda da teselli olunacak bir kaç durum bulabildim . Birincisi, bu melankolik ve uyuşuk ve hüzünlü hal içinden çıkabilmek için, bir çaredir ümidi ile hobilere yöneliyor insan. Ben bu ara bol bol suluboya resim yapıyorum mesela. Bu sayede suluboya çalışmalarımda birazcık daha iyi olmaya başladım. İkincisi, hüzünlendikçe insanın yazma isteği artıyor. İçini bir şekilde  boşaltma ihtiyacı. Aslında nasıl ki her gün evdeki çöpleri poşetlere koyup dışarı atıyorsak, içimizdeki çöpleri de bir poşete koyup atabilsek her gün.  Gördüğünüz gibi satırlarca yazdım bile. Bu ara şiir de yazayım diyorum yeniden. Uzun süredir yazmayı bıraktım çünkü. Hazır hüznüm, hasretim ve depresyonum tavan yapmışken. Bir kaç şiir , yazı çıkar belki. Üçüncüsü, çikolata güzel şey !!. Dördüncüsü ve en güzeli ise, bahar geldiğinde bu hastalığın geçeceğini bilmek . Demiş ya şair " Ne de olsa kışın sonu bahardır. Bu da gelir , bu da geçer ağlama "

Evet, bahara ne kaldı ki. Bir kaç ay da böyle melankolik, hüzünlü, mutsuz, uyuşuk gezelim. Bu arada güneş görünce dışarı atalım kendimizi, iyi beslenelim, spor yapalım,en güzeli de bol bol çikolata yiyelim.

Fotoğraf: Füsun T.