Talijanska beni çok eskilere götürüyor. Babamın akordeonu vardı. Krem rengi, sedefli. Ağırdır akordeon. Çocuk olarak onu taşımak , körüğünü çalıştırmak ne mümkün. Yere koyar önce körüğü çeker, açabildiğim kadar açar, sonra da körükteki hava bitene kadar tuşlara basardım. Biraz daha büyüdüm, dizime alabiliyordum. Öyle öyle çalıyordum. Çalmak derken, rastgele basıyordum klavyenin tuşlarına. Her tür müzik aletinde "daha dün annemizin kollarında yaşarken" melodisini çalabiliyorum . İşte çalabildiğim yegane müzik oydu o zamanda. Sonra akordeonumuz kuzenime gitti. Gidiş o gidiş.
Şimdi kahve zamanı. Kahve ile birlikte Talijanska tabii ki ve anılara yolculuk.
Müzik ruhun gıdasıdır TIKLAYINIZ
Bazi sesler, kokular vardir..nerde duyarsaniz duyun sizi bir anda mutlu eder..akordeon da öyle benim icin, iyi ki ugramisim, mutlu ayriliyorum.
YanıtlaSilkeyifli bir pazar dilegi ile..:)
Hoşgeldiniz, ziyaretinizle memnun ettiniz beni. Mutlu olmanız da ayrıca mutlu etti.
SilAkordeon sesi etkileyicidir gerçekten. Bazı günler sokak çalgıcıları geliyor apartmanımızın önüne, çok güzel çalıyorlar. Hele ki uykuda isem o sırada, o sesle uyanmak muhteşem oluyor. :)