Seni seviyorum

İnsan bazen sevildiğini daha çok hissetmek ister. Biliriz annemizin-babamızın bizi çok sevdiğini ama söylesin isteriz bazı zamanlar. Ya da eşimizden bekleriz. Bir çiçek alsın gelsin, "seni seviyorum kadınım" desin.  Kimin hoşuna gitmez bu. Eşiniz de sizden bekler bazen unutmayınız bunu.  Ya da oğlunuz-kızınız beklemez mi arada bir "yavrucuğum seni çok seviyorum, benim kıymetlimsin" deyip sarılmanızı.   Anne-babanızda bekler bazı zaman sizden bunu. Konuşma ve dokunma özürlüyüz genel olarak. Öyle yetiştirilmişiz ama değişebiliriz. Sık  kullanmayız "seni seviyorum" sözünü. Sık sık sarılmayız sevdiklerimize. İstisnalar hiç bir zaman kaideyi bozmuyor . İşte o bazı zamanları hepimiz yaşıyoruz bence. Öyle değil mi ? Birleri bize bunu yapsın istiyoruz. Sürprizleri severim ben. İçimdeki çocuk şımarık ve heyecanlıdır birazcık. Düşündüm de,  ben istiyorsam sevildiğimi duymayı o da istiyordur elbette. O yüzden bu minik başucu notunu hazırladım. Bir sabah uyandığında , gözünü açtığında görebilsin diye de başucuna yerleştireceğim.

Fon kartonunu kesip katladım ve üzerine de minicik çiçekler ördüm dantelden. Yapıştırdım pritt ile. Fotoğrafta gördüğünüz gibi oldu. Şimdilik bilgisayarda ekledim yazıyı ama yerine yerleşeceği zaman kendi el yazımla yazıp koyacağım yatağının başucuna. Belki yapmak istersiniz sizde . Sevildiğini duymak isteyenleri bekletmeyin. Hayat kısa, daha çok sevin ve sevilin. Sarılın sıkıca sevdiklerinize ve onlarla çok güzel bir haftasonu geçirin.