Benden şeyler

Bu sabah Ankara karlar altında. Mutlu muyum ? Hayır ! Kayıplarım var, tadını alamıyorum ki hiç bir şeyin. Hep eksik bir yanım. Oysa ki kar yağdığında camdan ayrılmaz, içimdeki çocuğun heyecanına kulak vererek izlerdim düşen taneleri. Yine izliyorum ama içimdeki çocuk heyecanlanmıyor. Ağlıyor bide üstüne üstlük, anılara dalıp. Onu susturup fotoğraf makineme sarıldım. İşte balkonumdan bana bakan hercai menekşelerim. Üstlerine kardan yorgan örtüldü. Yaramazlar başlarını çıkarıyorlar yorganın altından. Onları böyle görünce hikayeleri aklıma geliyor hemen .Kardelenle menekşenin aşkı

İçerideki Afrika menekşelerim de pis pis sırıtıyor onlara. "Biz kaloriferin yanındayız, üşümüyoruz" der gibi. Bebeklerim onlar benim. Ben yetiştirdim yapraktan. Zevkli oluyor büyümelerine tanıklık etmek. 

İşte kahvaltımı bu tatlı varlıklarla ve kar yağışı eşliğinde yaptım mutfakta. 

Tüm bunlar olurken yine dilimde bir şarkı vardı. Nerden aklıma geldi bilemediğim bir şarkı. Mırıldana mırıldana yaptım tüm bunları. Bakın hangi şarkı

Gördüğünüz fotoğrafta öğleden sonraki planıma ait. Mutfağı resim atölyesine çevirip, yağlıboya çalışmak . Yetiştirmem gereken resimler var. Hem resim çalışırken unutuyorum bir çok şeyi, hatırlıyorum da aynı zamanda. Ama hatırladıklarımı seviyorum.