Balkon günlüğü

Ankara'nın yüksek tepelerinde bir yerde oturuyorum. Hep söylüyorum ya minnacık bir balkonum var. Bana yetiyor. Yaz aylarını orada geçiriyorum. Bazen kahvaltı ile birlikte güne orada başlıyorum, bazen son bir gece kahvesi ile günü orada noktalıyorum. Doğal klima özelliği var balkonumun. Tepelerde olduğum için son derece serin. Dün gece son kahveyi sırtımda şalla içebildim ancak.

5 çayları artık yerini daha serin içeceklere bırakınca cola -tost ikilisi eşlik ediyor akşam üzerlerime. Kitabımı okurken  bir yandan da tıkınıyorum.  Her gün Colayı hayatımdan çıkaracağıma dair kendimle konuşuyorum ama bir türlü tamamen vazgeçemiyorum bu meretten. Bugün bu fasıllar sona eriyor. Ramazan başlıyor bu gece ve ben bir ay boyunca sahurlarımı balkonda yapacağım artık. Geçen  yaz oruç tutarkende öyle yapmıştım. Bir domates, biraz beyaz peynir aldım tabağıma, uykulu gözlerle serin serin sahur yaptım balkonda. 

Bu yıl çiçeklerim geçmiş yıllara oranla daha bir iştahlı. Bitki besini vermemin bir hayli faydası oldu diye düşünüyorum. Balkonun kenar kısmında görülen dondurma kabı ise güvercinlerin su kabı. O kadar çok güvercin var ki civarda, balkonları temiz tutmak mümkün olmuyor. Bu yüzden apartmanımıza kuş kovucu takıldı. İmza toplandı takılıp takılmaması için ,ve sonradan pişman olsam da ben de imza attım. Kuşları seviyorum neden böyle bir şey yaptım diye kendime söylendim. Gerçi takılan kuş kovucu hiç bir işe yaramadı. Hala cirit atıyorlar balkonlarda. E baktım değişen bir şey olmadı ben de yaz boyunca su kabı koymaya karar verdim. İşin enteresanı benim bu balkonumu çok fazla kirletmez oldular. Sevildiklerini mi biliyorlar, yoksa su koyduğum için minnetlerinden mi bilmiyorum ama bu balkonuma fazla pislemiyorlar ama öbür balkon bugünlerde mora boyanmış vaziyette. Mor dut zamanı ya.

Gördüğünüz gibi uslu uslu gelip sularını içiyor ve pırrrr uçuyorlar. Bu post'u sabah okuduğum *kuşlarla ilgili bir haberden yola çıkarak yazmaya karar verdim. Altta gördüğünüz fotoyu oturduğum yerden çektim. Kaçmıyorlar. Ben kitabımı okuyorum , onlarda yanımda gezinip duruyorlar. Bazen diyorum ki, "bu kadarı da yüzsüzlük yahu . Eskiden bi çekinirdiniz, elimi kıpratsam kaçardınız, ne oldu size böyle. "

Okuduklarımdan sonra anladım ki beni hafızaların kaydetmişler ve seviyorlar. Biz bundan sonra böyle koyun koyuna yaşayacağız anlaşılan. Bence mahsuru yok. 

* İşte bana bu yazıları yazdıran okuduğum haber. TIK TIK