Eskilerim

Kahve tutkum malum. Bu tutkunun nereden geldiğini de söyleyim. Anneciğim her gün saat iki gibi, pencere önünde kahve içerdi ben gençken. Hatta yanına bir de sigara yakardı. Sigara içmezdi normalde ama kahve ile severdi. Ben,Türklerin kahve içme yaşına gelince (malum, çocuklar kahve içmez ağzı kararır), bu cam önü kahve ritüeline iştirak eder oldum. Sonrası malum, bu alışkanlık bende sabah bir , akşam bir olmak üzere devam ediyor. Anneciğim ise rahatsızlığından dolayı artık kahve içemiyor.

Bir zamanlar memleketimizde kahve bulunmaz olmuştu. Nedenini hatırlamıyorum. Yurt dışından tanıdıklar çekilmemiş tane kahve getirirlerdi bize. E tiryakiyiz ya. Yine o yıllarda evlerde elektrikli öğütücüler olmadığı için yiyecekler ya havanda dövülür ya da şimdi fotosunu göreceğiniz bu değirmenle öğütülürdü.

Bunları anlatmamda ki sebep gençler fotoları görünce  bu da ne demesinler. Yaşımız çok fazla olmasa da bunları yaşadık biz. Çok uzun zaman değil , bundan 25-30 yıl öncesinden söz ediyorum.! İşte bu aletle öğütürdük biz de yurt dışından gelen tane kahvemizi. Biraz güç gerektirdiği için ilk aşamayı annem yapar, hoşuma gittiği içinde kalan aşamayı ben tamamlardım. Çünkü taneler parçalanmış olur, değirmeni çevirmek kolaylaşırdı.

Nasıl çalıştığına gelince. Solda görülen parçanın içine kahve konur, yanındaki parça üstüne takılır, sonra kapağı kapatılır ve en sağdaki aparat ikinci parçanın üzerindeki demir çubuğa yerleştirilir. Sonra da aparatı ucundan tutup çevirmeye başlarsınız. Çevirdikçe taneler çıtır çıtır ses çıkararak kırılır. O koku şu an burnumda. O kadar güzel kokar ki taze öğütülmüş kahve ve o kadar lezzetli olur ki.  Olsa da içsek. Hatta yakın zamanda yapsam bu işi. 

İşte anıları ile birlikte sakladığım eskilerimden birisi de budur. Neşe içinde güzel sohbetler eşliğinde bol kahveli günler hepimize.