Salı, Aralık 02, 2014

Günaydın

Pazar günü öğleden sonra canım feci şekilde simit istedi. Kulağım yoldan gelecek "simiideee" sesindeydi ama ne yazık ki o sesi nafile bekledim. Pastahane simidi ya da simit sarayı simitlerinden değildi istediğim , onlar simidi simit olmaktan çıkarttı, bambaşka, keyifsiz bir lezzet haline soktu. İlle de sokak simidi. Çıtır çıtır, gevrek Ankara simidi istedim.  Aslında sokağımızın simitçisinin cep telefonu var ama aramadım. Çok yağmur yağıyordu ,eminim bu yağmurda çıkmamıştı dışarı. Canım simit isteye isteye, çayın yanında bisküviye talim ettim. Buna da şükür. 

Ve; bu sabaha sağlıklı bir şekilde gözümü açtım. Ayaklarım yere bastı, yürüdüm, elimi yüzümü yıkayacak su buldum, yiyecek kahvaltı buldum, yanımda "günaydın" diyebileceğim bir nefes vardı. Buna da çok çok şükür. 

                          Günaydın. Gününüz gevrek sokak simidi tadında geçsin.

simitin tarihçesi

8 yorum:

  1. Bu yazıdan sonra yarınki sabah kahvaltı menüsü hazır bende :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ohhh afiyet olsun, şifa olsun. Ben pazar gününü bekleyeceğim. Ama şöyle bişi var, Ankara simidi bir numaradır, benzemez İstanbul simidine :))

      Sil
  2. Yanıtlar
    1. Senin yaptıkların daha mis. Hiç iyi değilim Ayşe, yaptıklarına bakıp bakıp iç geçiriyorum çünkü :)))))) sevgiler

      Sil
  3. İstanbul sokak simitleri diş kırıyor efem yenilecek gibi değil, samsun ve merzifon işi simitleri veya daha yumuşak simitleri seviyorum ben :)

    YanıtlaSil
  4. Siz Ankara simidini bir bilseniz, vazgeçemezsiniz :))

    YanıtlaSil
  5. heeey bak ben çaya eti pötibör banıp yiyom hep bayılırıım :)

    YanıtlaSil

İki Kum Tanesi , zaman ayırıp okuduğunuz ve yorumda bulunduğunuz için teşekkür eder.

.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...