Akşam üstü biraz hüzünlü ve dingindir hep benim için. Az önce relax bir vaziyette düş sörfü yapıyordum. Nerede olmak istediğimi düşündüm. Kendimi bir anda İstanbul'da buldum. Ben sevmezdim İstanbul'u hiç. Zorla giderdim. Hemen Ankara'ya dönmek isterdim. Hatta çocukluğumda oraya taşınmamız söz konusu olmuştu da; tüm dostlarımız, arkadaşlarım Ankara'da ne olur gitmeyelim diye babama çok yalvarmış, ağlamış ve onu fikrinden vazgeçirmiştim. Yıllar, yıllar, yıllar geçti. İstanbul tüm sevdiklerimi bir bir benden almaya başladı. Onları aldıkça, yaşadığım özlemle ben de İstanbul'u sevmeye başladım yavaş yavaş. Şimdi nerede olsam diye düşündüğümde , ''İstanbul'da olsam '' diyecek kadar sevdim sonunda.
Aslında sevdiğim İstanbul mu acaba ? Yoksa benden aldığı sevdiklerim mi ? (İç ses)
İşte bu sebeplerdendir ki, dilimde şu şarkı . '' Şimdi İstanbul da olmak vardı anasını satayım ''
Köprüde balık ekmek yemeyi arzulamıyorum ama denize bakan bir cafede sevdiğim dostlarımla bir bardak demli çay içmeyi çok arzuluyorum, ne hoş olurdu.
 |
| Fotoğraf : Füsun T. Her hakkı saklıdır. |
Sohbet , muhabbet derken güneşi batırsaydık birlikte. Gözümüzü hiç ayırmadan kaybolana kadar baksaydık.
 |
| Resim yazısı ekle |
Fotoğraflar: Füsun T.
© Her hakkı saklıdır,çoğaltılamaz,alıntı yapılamaz,yayınlanamaz.
Sözün kısası, şimdi İstanbul da olmak isterdim. Siz nerede olmak isterdiniz ? Paylaşmak ister misiniz ?
Yorumlarınızı , cevaplarınızı bekliyorum. Bakalım sizin gönlünüz nerelerde geziyor . :)
Biliyor musun çok enteresandır bende geçen akşam kendime Türk kahvesi yaparken;Ankara'da senin sıcak evinin güzel mutfağinda kahve içip,muhabbet edimişimizi hatırladım ve bir an o anı tekrar yaşamak istedim.Geçen gece ben Ankara'da seninle kahve keyfi yapıyordum :)
YanıtlaSilNe güzel.:) Belki de onu hissettim. O zaman kısa sürede bir araya gelelim.
YanıtlaSilne kadar geç görmüşüm yazınızı :)
YanıtlaSilşimdi, tam şu an beytepe'de olmak isterdim. yine karlar yolu tıkasın, hala kaldıysa tabii, ikaruslar yukarı çıkamasın. ders çıkışı öğrenci evlerinin önündeki yokuşta posetlerle(evet poset!:) ) kayalım.
ya da yaz olsun, rektörlüğün önündeki adam boyundaki çimlerde izlerimizi bırakıp kaçalım :)
Artık karlar yolları kapatmaz oldu sevgili Gamze. Kar yağarsa poşetle kaymayı deneyeceğim :)))
YanıtlaSil