Sakla sakla nereye kadar dimi ? Bir gün gelecek yakalanacağım. En iyisi kendim itiraf edeyim dedim. Benim çocukluğumda çeşit olarak çok fazla oyuncak yoktu. Yani şimdikilerle kıyaslanacak bir rakam değildi. Genellikle sokakta oynardık zaten. Sokaklar çocuk sesleri ile şenlenirdi. Şimdi sokaklarda o yıllardaki kadar çocuk yok, ne yazık !. Çocuklar eve kapandı. Bir sürü sokak oyunumuz vardı bizim. Çelik çomak, saklambaç, lastik, ip atlama, evcilik ilk aklıma geliverenler.
( Tam burada, okuyanlar çocukluklarına gidip, oynadıkları oyunları hatırlarlar, hatta yorum yazarak akıllarına gelen oyunları bana bildirirler ) Çocukluğumun aklıma hemen gelebilen en güzel görüntüsü ise, evimizin arka bahçesinde bir koltuğun kaplayacağı yer kadar bir alanda çim vardı. Arkadaşlarla orada piknik yapardık. O yeşillik bizim gönlümüzde hektarlar, dekarlarca bir alandı. O pikniklerin olmazsa olmazı ise, üzerine sana yağı ve reçel sürülmüş bir dilim ekmekti. Ben hala severim o lezzeti. Belki de hala, o çocukluğumun lezzetidir de ondan severim . Pikniğe giderken yiyeceklerin yanında birde kağıt bebeklerimizi götürürdük bazen. Kağıt bebek ne diyenler olabilir aranızda. O yıllarda bir kitapçık satılırdı. Kitapçığın arkasında bir bebek olurdu kartondan. Kitapçığın içinde de onun giysileri.
O giysileri kesip kitapçıktan çıkartır, sonrada bu görmüş olduğunuz bebeklere giydirirdik. Çok severdim ben bu işlemi. Tabii maddi olanaklar kısıtlı olduğu için , öyle çok fazla çeşit alamazdım ben. O yüzden de bulduğum desenli kağıtların üzerine elimdeki elbiseleri koyar, kenarlarından kalemle çizer ve keser, yeni desenli elbiseler yapmaya çalışırdım. Bazen de boya kalemleri ile boyardım.
Bir zaman önce,nette dolaşırken bu bebeklerin internet ortamına taşındığını gördüm. İşte itirafta burada başlıyor. Siteyi açıp , onlarca bebeği ve giysiyi görünce, büyümediğimi bir kez daha fark ettim. Evet itiraf ediyorum,
OYNADIM. Hem de büyük bir zevkle oynadım. Muhteşem elbiseler ve bebekler var . Sık kullanılanlara kaydetmiştim. Arada temizlik yapıyorum. Otu, çöpü sık kullanılana kaydedince birikiyor tabii. Az önce o temizlik sırasında site ile tekrar karşılaşınca, çocuğu olan arkadaşlar belki istifade ederler,bilenler bilmeyenlere aktarır diye bu post'u hazırlamaya karar verdim. Bebek giydirme dışında da cazip bir sürü oyun var. Çocuklarının seveceğini düşünüyorum. Tabii siteyi açınca, bir iki bebek giydirdim. Yalan yok. Belki siz de benim yaptığımı yaparsınız , kim bilir ...
Hepinize iyi eğlenceler.
Hangimiz büyüdü ki.
YanıtlaSilBeş taş, aşık,karpuz kabuğundan faytonlar,uçurtma ( Şimdi hazırı var ) birdirbir.
Sanayağı ve reçele ilave, Bir dilim ekmek; üzerine halis zeytinyağı gezdirilip kırmızı pul biber serpiştirmek. Tadı hâlâ damağımda.
o kağıt bebekler ne büyük zevkti.. ayşegül dergilerinden resim kopyalamaktan daha zevkliydi..
YanıtlaSilahhh çocukluk günleri dedirttin sabah sabah .. ve bir gülümsemeye çevirdin pazartesi sendromumu..
ah Füsun ne büyük bir zevkle oynadik o kagit bebeklerle..hatirlarmisin hatta bazi elbiselrin piriltisi, kenarlari sanki kadife hissi veren kabartilari vardi, ne hosuma giderdi. ne cok kendimiz cizer boyar giydirirdik...yaa ne güzel yazmissin, gülümsettin yüzümü.
YanıtlaSilBiberli, zeytinyağlı hiç yemedim Tebriz. Deneyim bakayım nasıl oluyor. :)
YanıtlaSilDayatılanla yaşayan Ayşeğül kitaplarına da bayılırım ben, evde duruyor bir kaç tane hala :)Tebessümün daim olsun.
Itırcım, ah o kadifeler. :) Ne kadar güzeldi gerçekten. Pahalıydı onlar.Gönül hepsini almak isterdi ama para yoktu o zamanlar. Şimdi ki çocuklar çokk şanslı ama mutsuz.
Yazını okurken gülümsemeden edemedim. Holahop umla topaçım vardı. Bir de adını hatırlamadığım bir ayağıma lastiği takar, çevirerek lastiğin ucundaki topun üzerinden atlamay çalışırdım. Leblebi tozu yer, kağıt bebeklerimi giydirir de giydirirdim.
YanıtlaSilEmeğine sağlık canım. Çocukluğumu hatırlamak çok iyi geldi.
A aa, evet , o ayağa takılan şeyden benimde vardı. Topu da sert bir plastikti. Sık sık ayağıma çarpar acıtırdı. Leblebi tozunu bende severdim Lila :))
YanıtlaSilİlgilenirsen bloğumda bir ödülün var canım.
YanıtlaSilBir ara da gazete verdi onları .evimizden gazete eksik olmadığı için benim çok vardı bu giysilerden. Bazen eve gelen misafir çocuklarla oynuyoruz ama bu tadı vermiyor.nerden aklına geldi o günlere gitmiş gelmiş hissettim kendimi :-)
YanıtlaSilÇocukluğum hiç aklımdan çıkmıyor ki :))) Keşke yeniden onlarla oynayabilsem
Sil