Gürkan Genç

Fotoğraf için Gürkan Genç'e teşekkürler.

Hedefleri olan insanlara imrenirim hep. Benim çok büyük hedeflerim olmadı hiç bir zaman. Hep kendi kabuğumda yaşadım. Küçücük dünyamda. Gezmeyi de sevemedim çok , bazı şartlardan dolayı. Buna rağmen gezenleri sevdim hep. Ama gitmeyi istemeyi de ihmal etmedim hiç. Hep istedim durdum kendi kendime. Özellikle dağlara gitmeyi .  Hala da isterim.

İnternette dolaşırken gezginlerin yol mecaralarını okudum. Motosiklet,  forumlarını takip ettim. Onların gezilerini ve fotoğraflarını zevkle izledim. Ama sadece izledim durdum. 2 tekerlekli şeyleri seviyorum. Uzak diyarlara gitmesem bile, uygun bulduğum alanlarda bisiklete ve mobilete biniyorum. Keşke bizde de sokaklar bisikletli insanlarla dolsa. Mavi bir bisikletim vardı 10 lu yaşlarda. Sabah başlardım binmeye , akşam eve geri dönene kadar onun üzerindeydim. Bütün mahalleyi turlardım akşama kadar. Orta okul bitmek üzere idi, bir gün ilkokul öğretmenimi gördüm yolda. Ben gene bisikletin üzerindeydim. Çok sevdiğim öğretmenim bana "büyüdün artık, hala bisikletemi biniyorsun, ayıp " dedi. E o zaman genç kızların bisiklete binmesi ayıptı. Öylelikle anladım ki bisikletten inme yaşım gelmişti, büyümüştüm. Hele öyle Japonya'ya bisikletle gitmek gibi şeyleri değil istemek  rüyasını bile görmek mümkün değildi. Ben de zaten o kadarını düşünemezdim o yıllarda.  Ama bu rüyaları görenleri , hedefleri olanları ve onları gerçekleştirenleri her zaman gönülden tebrik ettim, onlar bilmese ve duymasada.
Gürkan Genç'i de canı  gönülden kutluyorum. O, bisikleti ile Japonya'ya gitmiş. Onun yol maceralarının bir kısmını  zevkle okudum, izledim. İzlemeye de devam ediyorum. Ve şimdi dünya turuna hazırlanıyor.  Merakla o kısmı da izleyeceğim. Burada sözü uzatmayacağım, uzun uzun onun yaşadıklarını ben anlatmayacağım. Sizi onunla baş başa bırakacağım.

  GÜRKAN GENÇ