Oruçla beraber bende bir sürü değişiklikler oldu. Kendimi kuş gibi hissetmeye başladım. Yok merak etmeyin uçmaya çalışmıyorum Allahtan. Bir hafiflik geldi üzerime. Bunu o kadar çok sevdim ki , yıl orucumu tutsam acaba diye düşünmeye başladım.
Sonra oruçluyken kimseye kötü söz söylememek gerekliliğinden yola çıkarak, dün olası büyük bir faciayı önledim. Yanlız frene o kadar sert bastım ki, izi kaldı. Umarım o izler ramazan sonrası beni tetiklemez.
Birazcık tehlikeli durumlarda olmadı değil oruçla beraber. Ezan saatine yakın, birazda Merkürün ve birilerinin bu aralar yaptığı gereksiz hareketlerin etkisi ile tabii, elimdeki çaydanlığın demlik kısmını, yandaki çorba tenceresinin kapağı diyerek , tencerenin üzerine kapatmaya çalıştım mesela. Allahtan son dakikada demlik tenceredeki çorba ile buluşmadan kendime geldim. Çöpü kapının önüne bırakmak için yola koyulmuştum ki, kendimi tuvaletin kapısını açarken buldum, elimde çöp poşeti , bi klozete baktım bi poşete, yok dedim burası yanlış adres olsa gerek. O dakikada ayılıp sokak kapısını bulabildim çok şükür. Ve 5 kere, salonla mutfak arasında ,ben ne yapacaktım şimdi neden buraya geldim muhabbeti ile yürüyüşler yaptım.
Bugünse biraz boş bakıyorum etrafıma. Bi umursamazlık, bi kendinden ve bir çok şeyden geçmişlik hali var. Akşam iftara davetliyim. İşte bu da ramazanın en güzel şeylerinden biri . Sevdiklerinle birarada sofrayı ve o tatlı telaşı paylaşmak.
Bir kısa son sözle bitireyim, insanlar birbirini üzmesin.
Ben de sadece bende mi var, tek başıma mıyım diyordum. Sizde varmışsınız, daha kimbilir kaç kişiyiz.
YanıtlaSil:) Bunlar yazdıklarım , bide yazmadıklarım var..
YanıtlaSil