Sobe

Bu bir kartopu ağacı. Bahçemizde bulunan bir ağaç. İnce ve sık dalları var. Kuşlar bunun içine gizlenmeyi çok seviyorlar. Bir ses duyar, korkarlarsa ilk saklandıkları yer bu ağaç oluyor. Kendi renkleri ile de çok uyumlu olduğu için bir nevi kamuflaj olmuş oluyor. Bazen hepsi birden bu ağaca gizleniyor, o zaman kuş ağacı diyorum ben bu ağaca. İçlerinden biri benim objektife yakalandı. Bu minik serçeler önce bir iki tane idi. Bahçeyi o kadar çok sevdiler ki, şimdi neredeyse sayıları yüzlere yaklaşıyor. Sürekli çoğalıyorlar. Bizimle de yavaş yavaş dost olmaya başladılar. Sularını koyuyoruz bir kaba ve evdeki bayat ekmeklerde onlara gidiyor. Bahçedeki börtü böceği de yiyorlar, ortam yeşil. Ohhh , gel keyfim gel vaziyetteler. O yüzden de her gün yeni bir aile oluşturuyorlar. Yakında bizi kovmasınlarda bahçeden. Ama bazen onlara sesimi yükseltmek zorunda kalıyorum. Çünkü hepsi bir ağızdan konuşuyor. Dayanılmaz bir hal alabiliyor. Yinede hepsini özledim. Yaz gelse de kavuşsak birbirimize.