Öylesine bir yazı

Çok kolay sinirlenen bir insan mıyım bilmiyorum. Bana kalsa kolay kolay sinirlenmediğimi söylerim. Tabii çevremdekilerin fikri önemli. Bu hususta kararı onlar verebilir. Neticede her sinirlenişim onlara yansıyacaktır. Sabırlıyımdır genel olarak. Bir yandan da son derece hercai. Şimdi anlatacaklarımın bunlarla sıkı bir bağlantısı yok ama nedense böyle başlayıverdim.

Dini bütün bir insanım aynı zamanda. Evet, tüm gereklerini  yerine getiremiyorum ama inancım tam. Özgürlüğüme çok düşkünüm. Herkesin özgürlüğüne de saygı duymayı severim. Bunun içine özgür düşüncelerde dahil. Siyaset ve din konuşmayı çok fazla sevmem. Yeri gelirse şahsi düşüncemi söylerim.

Ateist arkadaşlarım olduğu kadar son derece dindar arkadaşlarım da oldu. Bu sadece arkadaşlık olarak sınırlı değil aslında, yaşadığım, çalıştığım ,okuduğum ortamlarda hayatı o an için birlikte paylaştığım insanlarda var bunlar arasında.

Bunca kelimeyi neden yazdım biliyor musunuz ? Beni üzen bir şey var. Ateist arkadaşlarımın ya da zamanı paylaştığım insanların, bazen dinimle ilgili alaycı, aşağılayan sözleri. Ezan okunduğunda " seninki bağırıyor", sosyal ortamda bir dua paylaştığımda " ne o, işin bu sözlere mi kaldı" gibi bir sürü anlamsız cümleler kurmaları beni üzüyor. Üstelikte son derece entel (bu lafı pek anlamam ama kullandım, kime göre neye göre entel, herkesin entelliği kendine) ve de okumuş  insanlar.  Cevaben ne mi diyorum, susuyorum. Bu da benim silahım "SUSMAK" . Hiç bir gün onların seçimi ile ilgili tek bir söz etmedim, etmem de. Dedim ya özgürlüklere düşkünümdür.

Bu dakikada bana " o arkadaş değilmiş o zaman " demeyin. Yukarıda da yazdım , bir kısmı zamanı paylaştığım insanlar.  Hem arkadaşlık , dostluk üzerine bir söz vardır. "Kusursuz dost arayan, dostsuz kalır" O da onların kusuru benim için. Kim bilir benim ne kusurlarım var. Onlarda benim kusurlarımı görmezden geliyordur.

İçimden geldi yazdım...

foto ve düzenleme : Füsun T.