Dün, çok uzun bir zaman sonra Kızılay'a indim. Ankara'nın neresinde oturursanız oturun bu söz böyle kullanılır.
"Kızılay'a inmek". Kalıplaşmış bir cümle. Ben de dün indim işte . Özlediğim sokakları dolaştım, Karanfil pasajına, Kitapçılar çarşısına uğradım. Mülkiyelilerin bahçesine bakıp hüzünlendim, İmge kitabevinde kendimi kaybettim, Dost kitabevinde sadece insanları gözlemledim, Eylül'den kendime takı aldım. Bunları bir başka zaman uzun uzun anlatırım belki. Sonra Zafer çarşısına doğru yol aldım. Orada mutlaka bir sergi vardır, bir de İpekçi Cemil'e uğramam gerekiyordu. İpekçi Cemil kapalıydı ama sergi açıktı.
Öğretmenlerimiz ve Dünden Bugüne Eğitimde Teknoloji Fotoğraf sergisi
Çok güzel bir derleme yapılmış eskiye dair. İyi ki fotoğraf makinem yanımdaydı da bir kaç fotoğraf çektim. Herhangi bir yasak işareti yada uyarı görmediğim için rahat rahat fotoğrafladım. Fakat hepsini göstermeyeceğim size, sergiye gitmenizi isterim çünkü. Bakın neler vardı.
Ah ah memleketim ne günlerden bu günlere gelmiş, şimdi herkesin evinde , hatta köylerde bile internet var. Hoş o zaman, bilgiye erişim zor ama sanırım okuma azmi yüksekmiş. Şimdi ise tam tersi, bilgiye erişim çok kolay ama okuma azmi çok çok az. Bilgisayar oyun oynamaya ve chat yapmaya yarayan,Facebook ve Twitter dan ibaret bir aygıt konumunda. Ben öyle gözlemliyorum çevremdeki gençlere bakınca.
Fotoğrafa bakınca siz neler düşüneceksiniz bakalım.
Sağ alttaki küçük fotoğraf, Eskişehir Çifteler Köy Enstitüsü,Radyo Odasında çekilmiş. Sene 1953.
Onun üstündeki fotoğraf ise Bolu Kız Enstitüsünde çekilmiş. Kızlar radyo ile eğitim dersinde. Büyük fotoğraf ise Saray Köyü Dinleme Merkezinde çekilmiş. Sene 1965.
*Radyo sandalyenin altında.
Üstteki fotoğraf 1926 yılında çekilmiş. Alttaki fotoğraf ise 1952 yılında Bolu da bir köy okulunda temizlik dersinde çekilmiş.
1925 yılında ana sınıfı varmış. Hayret ettim ben. Ben daha sonraları oluştu ana sınıfları diye biliyordum.
Ben bu fotoğrafa bayıldım. Kendimi o ekibin içinde gibi hissettim bakınca bir anda. İçimde sinema, tiyatro aşkı olduğu için sanırım. Kim bilir belki de geçmiş yaşantımda bir artist olarak yaşadım.
Benim için çok güzel bir gündü. Güzel bir sergi gezme şansım oldu. Çok çok güzel daha bir sürü fotoğraf var sergide. Benden bu kadar, diğer fotoğrafları görmek için sergiye uğrayınız.
Sergi 11 Aralık ta sona eriyor. Zafer Çarşısı sergi salonunda.
Geçtiğimiz ay aile için düzenlediğim bir kahvaltı sofrasına peçeteleri nasıl koysam acaba diye düşünürken ineternetten bu katlama stilini bulmuş ve uygulamıştım. Önce akardeon şeklinde katladım peçeteyi, sonra onu ortadan ikiye katladım. Minik kalpleri Boyner Ev'den almıştım, onunla da tutturdum. Hafif kenarlarını açınca böyle bir görünüm oldu. Belki bu akşam yeni yıl sofrası için denemek istersiniz. 
